Memories Of A Morning Light Angel

ผมคิดว่ามนุษย์มีความเชื่อในเรื่องเหนือจินตนาการมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่ว่าจะเป็นตำนานเหลือเชื่อต่างๆ นาๆ เอย ปิศาจเอย เทพเอย สิ่งเหล่านี้ได้ถูกคนรุ่นแรกๆ ที่ผมเดาว่าไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรวาดวิมานขึ้นก่อนจะถูกเล่าต่อกันมาจนกลายเป็นความเชื่อฝังหัวมาถึงมนุษย์ยุคปัจจุบัน

ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ทุกวันนี้มนุษย์ส่วนใหญ่ก็ยังคงเชื่อกันอยู่ นั่นคือเรื่องเกี่ยวกับชีวิตหลังความตาย เท่าที่ตัวเองรู้ พวกเขาจะเชื่อกันว่าเมื่อครั้งที่ยังมีชีวิตอยู่ ถ้าหากทำความดีก็จะได้ขึ้นสวรรค์ กลับกันหากเป็นคนเลวก็ต้องตกนรก ถ้ามีคนถามผมว่าคิดยังไงกับเรื่องนี้ผมก็จะตอบไปเลยว่าก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก ถ้าจะให้มีอะไรบ้างก็คงจะมีเพียงความรู้สึกขบขันและทึ่งตะลึงงันในความสามารถที่จะเชื่อหรือศรัทธาอะไรบางอย่างอย่างจริงจังของพวกเขาเท่านั้นเอง

ผมเชื่อว่ามนุษย์นั้นไม่เคยมีใครได้สัมผัสสวรรค์หรือนรกหรอก มันก็เป็นแค่เรื่องที่คนสมัยก่อนแต่งขึ้นเพื่อ...จะว่าเรื่องหลอกเด็กก็คงไม่ผิด ลองคิดตามดูสิ ตามความเชื่อของมนุษย์จะมีแต่คนที่ตายกลายเป็นวิญญาณเท่านั้นถึงจะไปสวรรค์ หรือนรกได้ ถ้าหากว่ามันจริง วิญญาณของพวกเขาเหล่านั้นจะมีโอกาสที่จะกลับมาบอกเล่าเก้าสิบกับญาติสนิทมิตรสหายของเขาเกี่ยวกับเรื่องราวของที่อยู่ตัวเองหลังตายไปหรือ...ใช่มั้ยล่ะ

            แต่หลายคนอาจจะสงสัยว่าผมมาพล่ามเรื่องพวกนี้ทำไมทั้งที่บางคนไม่ได้สนใจสักนิด ก็ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่ทึ่งในหลายๆ สิ่งที่มนุษย์เป็นเท่านั้นเอง นรกหรือสวรรค์จะมีจริงหรือไม่ก็ปล่อยให้มันอยู่ในจินตนาการอันแสนอัศจรรย์ของพวกเขาต่อไปเถอะ

            ใช่...ถ้าผมเกิดเป็นมนุษย์ก็คงจะคิดอย่างที่พูดมาทั้งหมดแน่นอน แต่ตอนนี้ถ้าถามผมอีกว่าเชื่อเรื่องสวรรค์กับนรกรึเปล่า ผมก็จะบอกว่าเชื่อสิ ทำไมน่ะเหรอ?

ก็เพราะว่าที่นั่นเคยเป็นบ้านของผมเอง

ลูอิส เดอ แฮพเวน นั่นล่ะชื่อเก่าผม เมื่อก่อนก็เคยมีพ่อเป็นพระเจ้าผู้สร้างทุกสรรพสิ่ง ส่วนผมในตอนนั้น ตอนที่ไม่ได้รู้อะไรสักอย่างมีตำแหน่งเป็นองค์ชายผู้ที่ต้องสืบทอดตำแหน่งพระเจ้ารุ่นต่อไป บนสวรรค์ไม่ได้แบ่งเป็นเขตการปกครองเหมือนโลกมนุษย์ พวกเราทุกคนจะอาศัยอยู่ในมหาพระราชวังที่พ่อสร้างขึ้นโดยมีเขาเป็นประมุข บุคลากรที่นี่จะถูกเรียกว่า นางฟ้า มีเพศชายหญิงเหมือนโลกมนุษย์ อยู่ที่นี่ทุกคนจะมีอิสระ ไม่มีเรื่องให้ต้องเป็นทุกข์  พวกนางฟ้าไม่ต้องกินอะไรแต่มีชีวิตอยู่เป็นนิจนิรันดร์ในปราสาทที่โอบล้อมด้วยวิวทิวทัศน์อันสวยงามราวกับความฝัน นั่นคือชีวิตของนางฟ้าทั่วไปตรงตามจินตนาการของใครหลายคนนั่นแหละ

            เพียงแต่สำหรับผมนั้น สวรรค์ไม่ได้เป็นสถานที่ที่งดงามอะไรหรอก เบื้องหน้าที่แลดูมีความสุขนั้นจริงๆ แล้วมันก็แค่ภาพลวงตาที่พระเจ้าได้สร้างขึ้น แค่เรื่องตบตาที่ดำเนินอยู่บนความเจ็บปวดของคนๆ หนึ่ง หรือหลายคน โชคร้ายที่ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่โชคดีที่ผมมีโอกาสจะแก้ไขในสิ่งถูก

            ถ้าอยากรู้ว่ามันคือเรื่องอะไรผมก็จะเล่าให้ฟัง แต่ขอบอกไว้ก่อนว่ามันไม่ใช่เรื่องที่คุณอยากจะรู้นักหรอก เผลอๆ จบแล้วคุณอาจจะเบ้ปากด้วยความรู้สึกอะไรสักอย่างในแง่ลบก็เป็นได้

            เอาล่ะ...ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้ผมก็ยอมรับว่าคุณคงสนใจเรื่องราวหลังจากนี้ไม่มากก็น้อย เตรียมตัวล่ะ เพราะต่อไปคือเรื่องราวเล็กๆ ที่ไม่ต่างกับชนวนระเบิดสักเท่าไหร่

            แค่เรื่องราวเล็กๆ แต่ก็กำลังนำยุคมืดมาสู่สถานที่ที่เรียกว่าสวรรค์

            เรื่องราวความชาญฉลาดที่ใช้อย่างผิดพลาดของผู้อยู่เหนือทุกสรรพสิ่ง

Rasp berry